Met de camper op pad

‘Eindelijk’ we kunnen de camper ophalen. De meisjes raken langzaamaan gewend aan het nieuwe ritme, ze worden pas om 0600 uur wakker. Voor hun doen nog steeds vroeg (tot 0800, 0830 uur is thuis geen uitzondering) maar beter dan om 0300 ’s nachts zoals de eerste twee nachten.

Bij de camper ophaal moeten we enorm lang wachten. Ondanks dat we op een bepaald tijdstip worden geacht aanwezig te zijn (om de doorstroming te bevorderen) zijn we pas 2,5 uur later aan de beurt.

Op pad, na een half uur rijden, ontstaat er kramp in mijn handen. Toch wel een ‘beetje’ gespannen van het links rijden met een voertuig van 7,5 meter lang, 2,2 meter breed en 3,5 meter hoog, is iets anders dan de MINI. Hij heeft gelukkig wel navigatie, een automaat en een achteruitrijd camera, in 2007 deden we het met de kaart, op de gok achteruitrijden en met links schakelen. Oftewel de techniek helpt ons verder.

Rond 6 uur ’s middags komen we in Mount Maunganui aan. De camping ligt tegen de heuvel aan gebouwd. Toen we vooruit hadden gebeld voor een plaats kwamen we erachter dat het nog behoorlijk druk is deze dagen. We kunnen niet 4 dagen op dezelfde plek staan. We hebben de eerste twee dagen plaats nummer 1, en terecht, volledig vrij uitzicht op het strand van de Grote Oceaan.

De eerste dag worden we vroeg wakker. Daantje was gisteravond al in het restaurant in slaap gevallen, nog voordat het eten was gearriveerd. Niet gek dat ze om 5 uur ’s morgens honger heeft. Vandaag zou volgens de verwachtingen heel veel regen vallen. We besluiten dan ook ’s morgens meteen een wandeling te maken de Mount Maunganui op. Het landschap doet Schots aan, de heuveltop ligt continue in de mist, de heuvel naar beneden kijken we naar de kliffen en de oceaan.

De meiden stappen dapper mee, het is behoorlijk steil. Naar beneden is het de uitdaging dat hun benen niet sneller gaan dan dat ze het aan kunnen. Wat opvalt is dat iedereen hier super sportief is en daar word ik natuurlijk helemaal blij van! Om 7 uur is er al een Boot Camp op het strand bezig met een man of 30 (in een tempo dat moet betekenen dat ze dit vaker doen), als wij de berg opwandelen dan zijn wij in de minderheid, de rest loopt immers hard. Tevens zijn er beachvolleybal wedstrijden bezig op het strand, dames…., dus Jeroen neemt de tijd om de wedstrijden uitgebreid te analyseren.

De meiden willen ’s middags graag zwemmen. De oceaan is een beetje ruig dus die slaan we effe over. Er is hier ook een natuurlijke bron met zout water (sinds 1950) die de baden vullen. Normaal is het even wennen met inkomen omdat het water zo koud is, nu omdat het zo warm is. Het is echt superrelaxed, alleen de hot tubs slaan we over. Die zijn gewoon te heet.

Het weer blijkt enorm mee te vallen. Een flinke bui in de ochtend, de rest gewoon droog en rond de 25 graden. Voor het eerst aan het einde van de middag met een glas wijn, stukje kaas voor de camper….